In de Derde Midden-Oosten Oorlog in juni 1967 bezette Israël de gehele Golanhoogten. Echter, in de Vierde Midden-Oosten Oorlog viel het Syrische leger de Golanhoogten aan, en in de naoorlogse regelingen van 1974 controleerde Syrië een smalle strook land langs de Syrische kant van de Golanhoogten, inclusief de top van de berg Hermon, terwijl Israël de westelijke en zuidelijke hellingen van de berg Hermon controleerde. Deze situatie bleef bestaan tot de Syrische omwenteling op 8 december. In 1981 nam het Israëlische parlement een wetsvoorstel aan om de Golanhoogten tot Israëlisch grondgebied te verklaren, maar geen enkel land ter wereld erkende het. In maart 2019 erkende de toenmalige Amerikaanse president Trump de soevereiniteit van Israël over de Golanhoogten, wat wijdverbreide aandacht en controverse in de internationale gemeenschap opriep.
Deze keer stuurde Israël troepen om de bufferzone van de Golanhoogten te bezetten, die voorheen onder controle van Syrië stond, en besloot onmiddellijk om de bevolking van de Golanhoogten te verdubbelen. Het hoofddoel was om te profiteren van de interne crisis in Syrië om een voldongen feit te creëren en uiteindelijk het doel te bereiken om de Golanhoogten volledig te annexeren. De zet van het Israëlische leger is breed veroordeeld, ook door Arabische landen. De Verenigde Staten moesten ook naar voren stappen om Israël te verdedigen, bewerend dat de acties van Israël slechts tijdelijke preventieve maatregelen waren. Maar de zet van Israël heeft nieuwe moeilijke factoren gecreëerd voor Syrië, dat enorme veranderingen ondergaat, en voor de toekomstige relatie tussen Syrië en Israël.
